“เจมส์ เรืองศักดิ์” โพสข้อความครบรอบ 24 ปี “การบินไทยตก” เที่ยวบิน TG261
การบินไทย เที่ยวบินที่ 261 (TG261) นำผู้โดยสารบินจากกรุงเทพมหานครไปยังจังหวัดสุราษฎร์ธานี เมื่อวันที่ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2541 เที่ยวบินนี้บินด้วยเครื่องบินแอร์บัส A310-200 ทะเบียน HS-TIA
เที่ยวบิน 261 มีผู้โดยสาร 146 คน บินออกจากสนามบินดอนเมือง เวลา 17.40 น. ตามเวลาประเทศไทย สู่สนามบินสุราษฎร์ธานี ใช้เวลาเดินทางประมาณ 2 ชั่วโมง เมื่อเครื่องบินเริ่มลดระดับลงสู่ท่าอากาศยานสุราษฎร์ธานี สภาพอากาศมีฝนตกหนักและทัศนวิสัยไม่ดี เนื่องจากพายุดีเปรสชัน “จิล” นักบินพยายามนำเครื่องลงจอด 2 ครั้งแต่ไม่สำเร็จ ในครั้งที่ 3 เครื่องยนต์เกิดขัดข้อง ทำให้เครื่องบินตกกระแทกพื้น หางเครื่องฟาดหอบังคับการบินบางส่วน เครื่องเสียการทรงตัวพุ่งตกลงไปในป่ายางห่างออกไป 2 ไมล์ทางตะวันตกเฉียงใต้ของท่าอากาศยาน สาเหตุของการตกครั้งนี้ไม่ได้มีการเปิดเผยรายละเอียดสู่สาธารณะมากนัก มีเพียงความพยายามระบุว่าสาเหตุการตกน่าจะมาจากการหลงสภาพการบินในการลงจอดเวลากลางคืนในสภาพอากาศที่มีลมแรง ซึ่งสร้างความคลางแคลงใจต่อสังคมเป็นอย่างมาก
ในเหตุการณ์ครั้งนั้นมีผู้เสียชีวิตที่มีชื่อเสียง คือ ดร.ธวัช วิชัยดิษฐ เลขาธิการนายกรัฐมนตรี พร้อมด้วยภริยา, น.พ. โกวิท วรพงษ์สิทธิกุล ผู้อำนวยการโรงพยาบาลสมเด็จพระยุพราช ฉวาง และ แพทย์ชนบทดีเด่น ประจำปี 2541, นางศิริรัตน์ ศรีเทพ น้องสาวนายสุเทพ เทือกสุบรรณ และมีผู้รอดชีวิต คือ เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ นักร้องชื่อดังจากค่าย RS ในขณะนั้น
| เครื่องบิน | Airbus A310-204 |
| ชื่อ | พิษณุโลก (Phitsanulok) |
| หมายเลขเที่ยวบิน | TG261 |
| รหัสเรียกขาน | THAI 261 |
| ทะเบียนเครื่อง | HS-TIA |
| ต้นทาง | สนามบินดอนเมือง (DMK) |
| ปลายทาง | สนามบินสุราษฎร์ธานี (URT) |
| จำนวนคนทั้งหมดบนเครื่อง | 146 |
| นักบินและลูกเรือ | 14 |
| ผู้โดยสาร | 132 |
| เสียชีวิต | 101 |
| รอดชีวิต | 45 |
| สูญหาย | 0 |
“เจมส์ เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์” อดีตนักร้องชื่อดังจากค่าย RS ได้โพสเล่าถึงเหตุการณ์นี้ที่เกิดขึ้นเมื่อ 24 ปีที่แล้ว ว่าต้องพบกับความทุกข์ทรมานทางสภาพจิตใจกว่า 10 ปี
ฉันใช้ชีวิตที่สองมา 24 ปีเเล้วเหรอเนี่ย ! คืนวันศุกร์ 11 ธ.ค.2541 (1998) … วันนี้เมื่อ 24 ปีก่อน ได้เกิดเหตุการณ์อันนำมาสู่ความสูญเสียอย่างมหาศาลอีกครั้งของคนไทย เที่ยวบินที่นำพาผม พร้อมผู้โดยสารและลูกเรือจำนวน 145 ท่านจากดอนเมือง ไปปลายทางที่สุราษฎร์ธานี…แต่หลายท่านไม่ได้มีชีวิตกลับบ้าน … 24 ปีที่ผ่านมา ผมใช้เวลากว่า 10 ปี ในการทนทุกข์ทรมานทุกครั้งเวลาขึ้นเครื่องบิน ทั้งพึ่งยาจากเเพทย์ ทั้งพึ่งทางธรรมมะ หรือทางความเชื่อทุกเเบบที่จะทำให้ตนเองดีขึ้น … ถึงแม้ว่าตัวผมเองจะเชื่อมั่นในสถิติความปลอดภัยของเครื่องบิน และผมเองไม่เคยลดความเชื่อมั่นในการบินไทยที่เป็นสายการบินที่ปลอดภัยและดีที่สุดในใจผมเสมอ (ทุกวันนี้ผมบินต่างประเทศ ผมเลือกเเต่การบินไทย ผมจ่ายเงินเองนะไม่ได้บินฟรีอย่างที่ลือกัน) แต่ 10 ปีแรก ผมอยู่ด้วยความทรมานทุกครั้งที่มีเหตุต้องขึ้นเครื่องบิน … เหงื่อจะออกเต็ม 2 ฝ่ามือ หัวใจจะเต้นไม่เป็นปกติ การหายใจก็ไม่สะดวกสบาย ทั้งๆ ที่อากาศในเครื่องบินสะดวกสบาย เวลาขึ้นเครื่องบิน ใครที่เดินทางไปกับผมจะทราบดีว่า ตลอดเวลาบนเครื่องผมจะไม่คุยกับใครเลย หน้าต้องจ้องมองออกไปนอกหน้าต่าง ห้ามใครมาปิดหน้าต่าง และผมต้องนั่งติดหน้าต่างเสมอ จ้องมองตลอดทั้งชั่วโมงที่ต้องบิน ตาแทบไม่กะพริบ เพื่อให้ชัวร์ว่าข้างนอกปลอดภัยดี … และหากมองออกไปแล้วเห็นเมฆดำ หรือเกิดฟ้าฝนระหว่างที่เครื่องบินอยู่ นั่นคือนรกของผมเลยครับ ในขณะที่ทุกคนในลำนั่งกันอย่างปกติดี แต่ผมจะอยู่ไม่สุข มันจะรู้สึกเเย่มากๆ ครับ เกินจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ เพราะภาพเดิม เสียงเดิมๆ กลิ่นเดิมๆ หรือเเม้แต่รสชาติเดิมของน้ำในบึงที่เกิดเหตุคืนนั้น มันจะกลับมาหมด มันเป็นความรู้สึกที่เเย่เกินสาธยาย หลายครั้งที่ผมอยากร้องไห้ออกมาดังๆ บนเครื่องบิน แต่ด้วยเป็นเจมส์ เรืองศักดิ์ ผู้ชายตัวสูงใหญ่เกือบ 2 เมตร เเละเป็นที่รู้จักของทุกคนบนนั้น ผมอายครับ ก็ต้องอดทนกันไปครับ… 10 ปีแรกกับความทรมาน 10 ปีที่สองผมอยู่กับอาการที่ดีขึ้น ดีวัน ดีคืน ด้วยความเข้าใจในชีวิตที่มากขึ้น และที่สำคัญผมได้พบกับภรรยา (ครูก้อย) ที่เธออยู่เคียงข้างและให้กำลังใจผม คอยบีบมือผม ปลอบใจ โอบกอด เวลาที่มีอาการ จนถึงวันนี้ที่ผมคิดว่า ผมหายเป็นคนเกือบปกติ ผมคิดว่าน่าจะ 97-98% แล้วนะ อีก 2% มันจะมีอาการเมื่อเครื่องลดระดับอย่างรวดเร็วเเละเป็นเวลานานเกิน 10 วิ ซึ่งผมเคยเจอแค่ครั้งเดียว … ทุกวันนี้ชีวิตผมมีความสุขมากครับ ทุกอย่างมันเติมเต็มทุกบทบาทของชีวิต มันดีมากอย่างที่ไม่เคยดีขนาดนี้มาก่อน ทั้งข้างในคือความคิด และข้างนอกคือความสัมพันธ์ ครอบครัวและชีวิตความเป็นอยู่ … ผมบอกภรรยาเสมอว่า ทุกวันนี้ไม่รู้จะเอาเวลาไหนไปมีความทุกข์ เพราะความสุขที่มีอยู่ตรงหน้าทุกวันนี้มันยังใช้ไม่ทันเลยจริงๆ แต่ละวันอยากมีเวลาเพิ่ม เพราะใช้ความสุขไม่ทันจริงๆ หรืออาจเป็นเพราะผมเคยผ่านเรื่องราวแบบนี้มาด้วยมั้ง ผมถึงรู้ซึ้งถึงคุณค่าของเวลาและการมีชีวิตอยู่อย่างมีความสุขมากว่าปกติ… ขออุทิศส่วนกุศลและรำลึกถึง 101 ชีวิตที่กลับไปไม่ถึงบ้านในวันนั้น 11 ธ.ค.2565 (2022) เรืองศักดิ์ ลอยชูศักดิ์ James
ผลการสอบสวน สาเหตุของอุบัติเหตุ คลิกอ่านรายละเอียดได้ที่รูป
- “อดีตนักบิน” ถูกจับข้อหาถ่ายคลิปลับปล่อยขาย พบเหยื่อกว่า 20 ราย!
- ตรวจสอบสิทธิเลือกตั้งล่วงหน้า ง่ายนิดเดียว!
- “ซีเซียม-137” (Cesium-137) อันตรายแค่ไหน? คนไทยต้องรับมืออย่างไร?
- 60 คำย่อ ที่สายแชทและคนทำงานต้องรู้!
- ขึ้นค่า Taxi! มีผลแล้ววันนี้!
- ECMO คืออะไร? และจะช่วยชีวิตผู้ป่วยที่มีอาการหัวใจผิดปกติได้อย่างไร?
